Ernest Hemmingway in Montafon
De jonge man en de bergen
“Tijdens de kerst in Schruns was de sneeuw zo wit, dat het pijn deed aan je ogen, als je vanuit het wijnlokaal naar buiten keek en zag hoe de mensen uit de kerk naar huis liepen.” Citaat van E. Hemingway
In lange, rustige glijdende bewegingen met de ski's stijgend, dieper en dieper de bergwereld induikend, verder en verder weg van de menselijke beschaving, in het zicht van sublieme toppen van 3000 m. Men begint te voelen wat Hemingway in Montafon gevonden had: Sterke persoonlijkheden, levensvreugde en avontuur. In de winter van 1924/1925 was hij voor de eerste keer in Montafon, dronk en speelde kaart met jagers, boeren en baronnen en leerde skiën in Windeseile. Hij klom heel aardig naar elke top, kreeg niet genoeg van de snelheid van het skiën en genoot van de behaaglijkheid in Hotel „Taube“. Onder dikke dekens, in de warme kamer bij goede kost en in oprecht eerlijk gezelschap. Deze momenten lieten Hemingway nooit meer los en hij verwerkte er meerdere van in zijn bestseller, bijvoorbeeld in "The snows of Kilimanjaro" en "Paris - A moveable feast".
De tijd in Montafon leek voor hem onbekommerd, gelukkig en vrij. Een leven lang verlangde hij terug naar deze wereld. Wat hem bijbleef is de herinnering aan een levensgevoel van vrijheid. Tegenwoordig staat een bronzen beeld van hem op het dorpsplein van Schruns.
Impressies
Ernest Hemmingway in Montafon
